Wie hun namen intikt op Google, stuit op een regelrechte pr-nacht-merrie. In artikelen als ‘Het verdriet van De 9 Straatjes’, ‘Vijf studenten op 50 m 2, dat is cashen’, ‘Klachten over boze verhuurders’, ‘Van vier studenten vang je zo 2000 euro’ en ‘Amsterdam buigt niet voor huisjesmelkers’ laken huurders de werkwijze van het Amsterdamse vastgoedduo Jeroen Kool (43) en Ebe van Riesen (49). Woorden als ‘imponeren’, ‘dreigen’, ‘overbewoning’ en ‘uitbuiting’ vliegen in het rond.
De gemeente Amsterdam rept zelfs van ‘illegale kamerverhuur’ en ‘moderne huisjesmelkerij.’ Het gekke is dat er weinig belangwekkends bekend is over de twee. Waar Kool in een ver verleden nog weleens meewerkte aan publicaties van Quote en de roddelbladen haalde met enkele amoureuze veroveringen (hij verschalkte onder anderen Lieke van Lexmond), is er verder amper iets te vinden. Nou ja, twee meelijwekkend amateuristische promotionele zwamverhalen, overduidelijk van de hand van onlinemanipulator Marco Juffermans, niet meegerekend. Van Riesen blijkt een compleet digitaal spook. Opmerkelijk, want met een aantal enorme deals op hun naam – het tweetal verkocht alleen al in 2016 voor ruim 110 miljoen euro en een jaar later voor nog eens bijna 70 miljoen aan vastgoed – en nog steeds 358 kadastrale noteringen in portefeuille, behoren Kool en Van Riesen tot de succesvolste vastgoedhandelaren van Amsterdam. Vermogensschattingen variëren van 25 miljoen tot een positie in de middenmoot van de Quote 500. De hoogste tijd dus voor een portret. Wie zijn deze mannen, wat is het geheim achter hun zakelijke succes, wat veroorzaakte de publicitaire shitstorm en waarom zijn ze zo mediaschuw?
In de keuken van een kantoorvilla aan het Vondelpark, in 2017 door het duo voor 15 miljoen euro op de kop getikt, ontmoeten we Ebe van Riesen. Vijf dagen voor de deadline heeft hij – Kool zit op Ibiza – bij hoge uitzondering besloten toch mee te werken aan dit verhaal. Ondanks zijn onervarenheid met interviews (‘Het is de eerste keer dat ik dit doe’) oogt hij ontspannen in zijn witte Italiaanse maatshirt. Het jasje van zijn blauwe Attolinizomerpak hangt nonchalant over de leuning van zijn stoel. ‘Weet je wie hij is en hoe we elkaar kennen?’, vraagt Van Riesen terwijl hij wijst naar Rob Hessing, directeur van het vastgoedbedrijf, die naast hem zit. ‘Van het ASC. Ben jij ook corpslid geweest?’ Het lijkt een doorzichtige ijsbreker uit de prkoker van de eveneens aanwezige Charles Huijskens, die hem sinds kort adviseert en heeft aangestuurd op dit gesprek. Maar dat hoeft niet zo te zijn, want volgens velen is Van Riesen, naast een harde zakenman, zelf ook een goede en slimme verbinder. ‘Waarom koppelen jullie mij eigenlijk altijd aan vastgoed en Jeroen?’, vraagt hij. ‘Ik doe veel meer. Vastgoed maakt misschien nog maar 20 procent van mijn bezigheden uit.’ Dat mag zo zijn, maar het koppel maakte naam met de handel in stenen. Dat ze samenwerken blijkt te wijten aan Quote. De twee ontmoeten elkaar namelijk tijdens de Quote Challenge 2002. In het kielzog van Van Riesen en bijrijder Bart Timmer, beiden verkleed als agent en rijdend in een ‘politie- Porsche’ met bestickering en zwaailicht op het dak, passeren Kool en de overige deelnemers menig file via de vluchtstrook.
Gierend onderuit
Jeroen Kool, in 1974 geboren in Wageningen, belandt al vrij jong in de stenenhandel. Na de middelbare school in Doorwerth kiest hij niet voor een carrière als fietsenmaker, zoals zijn vader, maar start een studie bedrijfskunde in Groningen. In deze studentenstad koopt hij met behulp van een particuliere lening al op 19-jarige leeftijd zijn eerste pand, vertelt hij in 2002 aan Quote. De verhuuropbrengst steekt hij in een tweede. ‘Toen ik was afgestudeerd, verkocht ik mijn portefeuille met een mooie winst.’ Kool verhuist naar de hoofdstad en komt in een appartementencomplex aan het Singel te wonen. Daar richt hij in 2000 Singeldam Vastgoed op, vernoemd naar zijn onderkomen. Twee jaar later start hij als ‘side project’ samen met Jan Bart Fanoy digitaal distributieplatform Datiq Datalogics.
De in 1969 in het Zeeuwse ’s-Heer Arendskerke geboren Van Riesen maakt, voordat hij het vastgoed in gaat, fortuin in de beurshandel. Ook die carrière ligt niet voor de hand. ‘Mijn grootvader is begonnen met de verkoop van hout vanaf een handkar en mijn vader heeft dat bedrijf na zijn studie overgenomen en uitgebouwd tot een importen exportbedrijf. Eigenlijk had ik de derde generatie moeten zijn, maar ik besloot anders. Ik had de film Wall Street gezien en was meteen verkocht. Handelen op de beurs, die snelheid, spanning en energie, dat wilde ik ook.’ Na zijn studie bank en financiën maakt Van Riesen in 1997 zijn gedroomde entree op de beursvloer. Via European Option Academy, van Marc Vijver, krijgt hij een opleiding tot optiehandelaar en verwerft een felbegeerde zetel om te mogen handelen onder de vleugels van Edutraders. ‘De deal was dat je zelf 50.000 euro inlegde en Marc ook 50.000 euro. Je handelde vervolgens op basis van een fiftyfifty winstverdeling.’ Erg succesvol verloopt die eerste kennismaking niet; in no time gaat Van Riesen gierend onderuit. Een groot deel van het geld dat hij met handeltjes heeft verdiend tijdens zijn studie is hij kwijt. Om zijn zetel te behouden sluit hij een nieuwe deal met Vijver, maar na het vorige echec is de verdeling nu 99 tegen 1 procent. Van Riesen legt bijna alles in en loopt dus het grootste risico, maar het blijkt een gouden zet. ‘Ik maakte de overstap van de optievloer naar de future pit. Daar gebeurde het voor mij echt. Het begon natuurlijk best klein, maar aan het eind van het jaar had ik meer verdiend dan die hele groep op de optiebeurs bij elkaar en mocht ik ook nog eens 99 procent houden.’ Met het verdwijnen van het open outcry-systeem is de lol eraf voor Van Riesen. Samen met medehandelaar Martijn Boon richt hij boven café Dante in de Amsterdamse Spuistraat nog wel Market Wizards op, maar de schermenhandel blijkt niets voor hem. Hij behoudt zijn belang van 30 procent in het bedrijf, maar stapt vanaf 2005 met Kool in het vastgoed.
Bikini’s
Van Riesen, die op de beursvloer binnen twee weken de bijnaam ‘chef inkoop’ krijgt omdat hij alle calls koopt als de koers omhooggaat, wordt als gelouterde handelaar verantwoordelijk voor inkoop, verkoop en het contact met banken. Kool is aanspreekpunt van de aannemers, staat in contact met de gemeente en houdt de administratie minutieus bij. Die taakverdeling komt niet alleen voort uit hun uiteenlopende interesses, maar is ook het natuurlijke gevolg van hun totaal verschillende karakters. De flamboyante doch zeer gestructureerde en soms wat hoekige Kool op de voorgrond en de kalmere, verbindende Van Riesen daarachter. Of zoals voormalig Quote 500lid Erik de Vlieger, die zijn kapitale villa aan het Vondelpark aan Kool verkocht, het omschrijft:
‘Ebe is een aardige kerel, die zou ik op mijn verjaardag uitnodigen. Met Jeroen kan ik nog geen vijf minuten in een ruimte verkeren. Die jongen heeft een heel lage sociale intelligentie.’ Licht autistisch of niet, voor de buitenwereld bevestigt het tweetal alle vooroordelen die er over succesvolle stenenschuivers heersen. Kostbare bolides, woonhuizen die voor 6,5 en 4,5 miljoen euro zijn aangeschaft, vakantievilla’s op Ibiza en een superjacht van 37 meter. Kool voegt daar nog amoureuze avonturen met zeepsterren als Lieke van Lexmond en de jong overleden Frédérique Huydts aan toe. Ook in hun doen en laten lijken ze – vooral Kool – archetypische vastgoedjongens, zo merkt ook Quote-hoofdredacteur Sander Schimmelpenninck wanneer hij samen met jeugdvriend Jaap Siewertsz van Reesema in 2012 een horecapand zoekt voor een nieuw te beginnen pizzatent. Ze kloppen bij Kool aan; die bezit immers samen met Van Riesen een fors aantal horecapanden. Erg zakelijk wordt de ontmoeting niet.
Schimmelpenninck: ‘Tot onze verrassing nodigde Kool ons bij hem thuis uit. Het was een mooie voorjaarsdag en hij had duidelijk zin in een feestje. Overal stonden emmers met rosé en ijs en Kool en een vriend maakten meteen duidelijk wat er ging gebeuren. “We gaan zuipen.” ’ Dat gaat natuurlijk niet zonder vrouwen, maar daar had hij iets op verzonnen. Schimmelpenninck: ‘Hij had een website voor studentenwoningen met een groot bereik. Daarop plaatste hij een oproep welke leuk uitziende meisjes die zomer op zijn boot in Saint-Tropez wilden werken. Die meisjes belden om het kwartier aan voor een soort sollicitatie. Ze kwamen binnen bij het zwembad, waar wij met z’n vieren zaten te drinken.
Voor het sollicitatiegesprek had hij een rek met bikini’s, dat hij gespeeld nonchalant uit zijn garage reed. “Op mijn boot zul je ook mensen moeten ontvangen in bikini. Het is lekker weer, dus neem een plons!” Sommige meisjes hadden daar geen zin in en vertrokken, andere bleven hangen en doken in een van zijn bikini’s en met een glas rosé het zwembad in. Dat Kool helemaal geen boot had, laat staan personeel nodig had, deed er na een uur al niet meer toe.’ De heren eindigden met een paar meisjes in de Players. ‘Ach ja, Tinder bestond toen nog niet, hè. Een creatieve jongen, die Kool.’ Creatief, opportunistisch, een tikje schaamteloos en vooral handig. Dat laatste zit er al vroeg in. Op Youtube circuleert een filmpje waarin de dan 13-jarige Kool via een aandoenlijk betoog in het Veronicaprogramma De Nationale Ideeënbus onderstreept wat de voordelen zijn van zijn uitvinding: een dubbele fietsband. ‘Dankzij de in de band gemonteerde reservebinnenband kom je nooit te laat op je werk en hoef je ’m ook niet onderweg te plakken.’ De presentator ziet het wel zitten: ‘Ik hoop dat er een fabrikant is die dat voor jou wil gaan construeren en dat je vreselijk, schathemelrijk wordt en je je door een chauffeur naar school kunt laten rijden.’ Dat laatste lukt voor zover bekend niet, maar vermogend wordt Kool, die met zijn idee 5000 gulden wint, zeker.
Volume draaien
Van meet af aan gooien de mannen het gas vol open. In 2006 kopen ze voor 21 miljoen en in 2007 voor een kleine 30 miljoen euro; dezelfde jaren verkopen ze voor 11,5 en 22 miljoen euro (bron: Vastgoeddata). Dat ze meteen enorme volumes draaien is niet enkel te danken aan het fortuin dat Van Riesen heeft verdiend met zijn beurshandel.
‘In die tijd reden vastgoed handelaren bij wijze van spreken door de straten op zoek naar oude gordijntjes’
Ze benaderen de markt op een geheel nieuwe manier. ‘In die tijd reden vastgoedhandelaren bij wijze van spreken door de straten op zoek naar oude, versleten gordijntjes. Vanuit mijn beursachtergrond wist ik: if the price is right, the size doesn’t matter. Wij pakten het dus veel groter en gestructureerder aan. Via het Kadaster hadden we heel Amsterdam in kaart gebracht. Vervolgens kon Jeroen, dankzij zijn technische achtergrond, queries draaien. Bijvoorbeeld alle eigenaren tussen 50 en 80 jaar in een bepaalde prijscategorie eruit filteren. Zo kregen we een enorme berg geschikte panden in beeld. Vervolgens stuurden we die eigenaren allemaal een brief. Dat ging op een gegeven moment echt met duizenden.’ In eerste instantie nemen ze zelf de telefoon op, maar na verloop van tijd moeten ze een team inhuren om de binnenkomende belletjes af te handelen. Alle informatie, bijvoorbeeld bereidheid tot verkoop en voor welke prijs, wordt opgeslagen. Uit deze tijd dateren de eerste beschuldigingen van woningen flippen (het razendsnel aan- en doorverkopen) en medewerking aan ABC-construc-ties. Van Riesen ziet er nog steeds geen kwaad in. ‘Wat is daar eigenlijk mis mee? Door onze werkwijze ging het zo verschrikkelijk hard dat we niet meer voldoende geld konden regelen om al het aanbod te kopen. Daar bedachten we iets op.
Vaak spraken we met verkopers af dat we hun pand pas over een aantal maanden zouden afnemen.
Daarna gingen we met een stapel van die panden naar de Eerste Amsterdamse Onroerend Goed Veiling in de Rode Hoed en verkochten die aan de bar door. Dat liep zo goed dat de omzet aan de bar uiteindelijk hoger lag dan op de veiling zelf.’
Aan de toog gaat Van Riesen wederom te werk als een beurshandelaar op de vloer. Eerst probeert hij een positie te verwerven, om vervolgens vraag en aanbod bij elkaar te brengen. ‘Panden die ik voor zeg vijf ton had gekocht en voor zeven ton kwijt kon, verkochten we voor 6,5 ton. Op die manier kwam iedereen bij ons terug. Dankzij ons belteam, onze database met bijbehorende queries en de vraag die we aan ons hadden gebonden, hoefde ik de voorzetjes alleen nog maar in het doel te koppen.’ Het razende tempo waarin ze handelden toont volgens Van Riesen dat de hun toebedeelde naam ‘splitskoningen’ onterecht is. ‘Daar lag onze focus helemaal niet. We zaten als eerste schakel in de keten. Wij vonden de ruwe diamanten en anderen splitsten en slepen ze. Dat was voor onze werkwijze vaak veel te bewerkelijk, want dan kun je geen grote volumes draaien.’
Toch is deze grootse aanpak niet de beste verklaring voor de razendsnelle opkomst van het tweetal. ‘Ik benader het vastgoed zoals ik op de beurs handelde. Ik kijk alleen naar de downside. De meeste mensen denken vooral: hoeveel kan ik verdienen? Dat vind ik dus niet relevant; ik kijk alleen naar hoeveel ik kan verliezen. Dat geldt voor aandelen en dat geldt voor vastgoed. Als je dat doet, groei je het snelst.’
Klachtenregen
De enorme expansiedrift van Kool en Van Riesen leidt volgens Gert Jan Bakker van!WOON in die tijd tot een klachtenregen bij het Meldpunt Ongewenst Verhuurgedrag.
Die heeft vooral te maken met de wijze waarop de twee hun bezit, nadat de crisis het aantal aan- en verkopen drastisch drukt, ‘trachten te maximaliseren’. Berucht is het voorbeeld van de woning van 43 vierkante meter die met liefst zeven wasbakken en twee badkamers zou zijn uitgerust om zo extra huurpunten te vergaren en daarmee boven de liberalisatiegrens uit te komen. Of van de zelfstandige woonruimtes van ongeveer 60 vierkante meter die met gipswandjes in vier of vijf onzelfstandige woonruimtes worden verdeeld, waarbij huurders de keuken en het sanitair delen en de huur van zo’n 1200 euro voor het hele appartement omhoog kan naar 500 euro per kamer. De werkwijze van Kool en Van Riesen wekt bij ervaren vastgoedhandelaren overigens weinig wrevel. Quote 500-lid Dirk Jan Bakker heeft er niets op aan te merken. Hij deed één deal met hen, ‘en die verliep top’. Ook De Vlieger is tevreden over het verloop van de verkoop van zijn huis. ‘Jeroen onderhandelde niet eens over de prijs. En bedenk ook: er bestaan geen zachte vastgoedhandelaren. Het is natuurlijk een extreem egoïstisch vak.’ Volgens voormalig VVD-gemeenteraadslid Daniël van der Ree, die Kool sprak in het kader van woningdelen, zijn het gewiekste ondernemers die slim gebruikmaken van de regels. ‘Als liberaal zie ik daar niet veel kwaad in, maar ik kan me voorstellen dat een SP’er daar anders tegenaan kijkt.’
Links of rechts, de acht panden in de Van Bossestraat in Amsterdam- West die ze in 2012 kopen en in no time proberen om te toveren in een uiterst productieve legbatterij, verdienen niet de schoonheidsprijs.
Het levert de mannen uiteindelijk een boete van 288.000 euro op.
Zes jaar later ligt de zaak bij de Raad van State, reden voor Van Riesen om niet al te zeer op de kwestie te willen ingaan. ‘Ik ben er nog steeds van overtuigd dat we volledig in ons recht stonden. Vergeet ook niet dat er enorm veel vraag was naar de woonruimte die wij aanboden. We losten ook een probleem op. Dat neemt niet weg dat ik nu inzie dat je natuurlijk niet altijd even vrolijk wordt als je ergens twintig jaar woont en er ineens onder, boven en naast je groepen studenten komen wonen.’
Huurverhogingen
Ook de brieven die in 2013 bij huurders op de mat vallen passen volgens velen in de assertieve oprekstrategie die de heren zouden hanteren. Kool heeft eerder met zijn raadsman Oscar Hammerstein Herengracht Juristen opgericht. In die brieven, die door het juristenkantoortje uit naam van de door het duo ingeschakelde verhuurder Heule Vastgoedmanagement worden verzonden, worden huurders beticht van onderverhuur en wordt gedreigd met sancties.
Een boete van 18.000 euro en ontruiming van de woning is te voorkomen door meteen de huurovereenkomst op te zeggen. ‘Als dat lukt, is dat natuurlijk een perfecte manier om de huur daarna enorm te verhogen’, zegt Gert Jan Bakker. Volgens Van Riesen ligt ook dit genuanceerder. ‘Het ging om zeven brieven in totaal, verstuurd naar aanleiding van een uitgebreide inventarisatie. We wilden na de boete voorkomen dat we op de vingers zouden worden getikt voor eventuele overtredingen.’
Ook winkeliers ontkomen niet aan een ongewenste correspondentie, zo meldt de ondernemersvereniging van De 9 Straatjes. Die reageert hier anoniem, aangezien de ondernemers ‘in een afhankelijke positie zitten en er angst heerst’. ‘Nadat een pand was aangekocht, lag er binnen de kortste keren een huuropzegging op de mat. Ook al was het contract nog jaren geldig.’
Winkeliers op de Wallen valt eenzelfde lot ten deel. Wederom bemoeien Kool en Van Riesen zich niet zelf met het handwerk, zo stelt de betreffende vereniging, maar schakelen daarvoor onder anderen makelaarskantoor B&O Retail in. Die zouden huurders onder druk zetten en ‘proberen pandeigenaren over te halen tot verkoop, onder meer door brieven in de bus te stoppen’.
Over de reden van hun handelen blijken de makelaars opvallend openhartig. Aan een ondernemer die per mail een drievoudige huurverhoging krijgt aangezegd, wordt gemeld: ‘Onze cliënt koopt panden nogal duur en dat moet worden terugverdiend.’ Michiel Hoitsma van B&O Retail: ‘Een eigenaar mag de huur opzeggen als hij het pand wil optimaliseren, bijvoorbeeld met een kelder, uitbouw, funderingsherstel of reno vatie. Maar zelf regelen wij nooit opzeggingen.
Het is onjuist dat wij huurders onder druk zetten door onder meer brieven in de bus te stoppen. Als wij een huurprijsherziening in opdracht van een huurder dan wel verhuurder aanzeggen, een en ander conform de wettelijke bepalingen, wordt dit schriftelijk per mail of post gedaan. Verder betwisten wij de anonieme opmerking van de ondernemer die een drievoudige huurverhoging kreeg aangezegd.’ Van Riesen voegt daaraan toe: ‘Ik begrijp dat het rauw op je dak kan vallen als je ergens lang zit en ineens een verdubbeling van de huur krijgt. Maar je kunt ons vastgoedondernemers toch niet verwijten dat we een marktconforme huur willen ontvangen?
‘Ik begrijp dat het rauw op je dak kan vallen als je ergens lang zit en ineens een ver dubbeling van de huur krijgt’
Het is een bedrijf met een winstoogmerk, hè. En het kan ook omlaag. Dat gezegd hebbende: De 9 Straatjes beschouw ik echt een beetje als mijn kindje. Ik ga daar dus niet altijd voor de hoofdprijs. Kijk naar al onze panden: daar zitten geen wafelwinkels of gigantische ketens in die enorme huren kunnen ophoesten. Een winkel moet passen in het gebied, anders verliest het zijn aantrekkingskracht.’
Schaamlappen
In het tumult stapelen de vastgoedboeren pr-blunder op pr-blunder.
Ze wrijven niet alleen in vlekken, maar proberen ze ook af te dekken met opzichtige schaamlappen. Zo valt de naamgeving van hun bv’s in de categorie ‘halfbakken pogingen om het besmeurde blazoen weer wit te sauzen’. Waar Pampelonne Beleggingen nog speels duidt op een francofiele inborst, lijken vennootschappen als Stadsdeel, Stadshart, Stadsrenovatie, Grondbedrijf Oud-Zuid en Binnenstad bij onwetenden toch vooral de suggestie te moeten wekken dat er een gemeentelijke connectie bestaat.
‘Na alle negatieve pers probeerden we misschien te veel niet meer op te vallen’, erkent Van Riesen. Kool lijkt zich daarnaast te hebben beijverd in een digitale tapijtveegactie. In 2015 start hij met veel bombarie een investeringsvehikel en roept meteen een heuse Jeroen Kool Innovation Award in het leven. Of er veel is geïnvesteerd, en of deze prestigieuze prijs ooit is uitgereikt, blijft onduidelijk. Onwelgevallige Google-resultaten worden als de sporen van een vorige huurder vakkundig gewist of naar beneden gedrukt door amateuristisch in elkaar gedraaide promotieprofieltjes op sites als Vastgoedjongens.nl en Vastgoedmensen.nl Van Riesen: ‘We kregen het advies zelf ook content te genereren, zodat het niet alleen maar negatief was. Dat had misschien ook anders gemoeten.’
De meest schaamteloze poging tot geschiedvervalsing ontvangt de serverruimtepartner van Quote datzelfde jaar: ‘Our reputed client Jeroen Kool in Netherland very much worried due to some backlinks published from a site which hosted on your server.’ En: ‘His competitors want to ruin him So they published such content which is very bad for his reputation.’ De digitale beunhaas doet ons vervolgens een aanbod dat we bijna niet kunnen weigeren: ‘Our client (Jeroen Kool) want to expand his business in Netherland and he also interested to buy your service and this is co incidende that our badwisher also on your server.’ Kool heeft altijd ontkend iets met het bericht te maken te hebben. Van Riesen geeft ronduit toe dat er vóór de komst van Huijskens op pr-vlak fouten zijn gemaakt. ‘Maar weet je wat mij meer frustreert? Al die negatieve verhalen in de media zijn enorm uit hun verband gerukt. Wij zijn daar in het verleden, heel stom, niet actief tegenin gegaan. Google vergeet echter niet en nu lijkt het of het de waarheid is, maar zo is het niet. Bij de grote deals die we de laatste jaren hebben gedaan, waarbij we al die woningen verkochten, heeft de due diligence wel negen maanden per keer geduurd. Denk je dat die deals waren doorgegaan als ze ook maar één onregelmatigheid hadden gevonden?
Natuurlijk niet.’
Terug naar het heden, want Van Riesen heeft ook nieuws te melden.
Kool woont al een tijdje het grootste deel van het jaar op Ibiza en ontpopt zich volgens bronnen via aankopen tot de stille koning van Cala Jondal (zie kader op p.64). Zijn operationele taken worden sindsdien ingevuld door Rob Hessing. ‘Onze vastgoedportefeuille is net gedeeltelijk geherfinancierd en zal daarna niet al te actief worden uitgebreid of ingekrompen. We houden de panden gezamenlijk aan’, vertelt Van Riesen. Daarmee lijkt er een einde te zijn gekomen aan de samenwerking van het duo; bronnen melden dat de twee uit elkaar zijn gegroeid. In plaats daarvan start Van Riesen een nieuw vastgoedbedrijf: Stoneage. De focus zal daar vooral op winkels en hotels liggen. Daarnaast investeert hij veel via private equity, venture capital (bijvoorbeeld het ALS-fund) en aandelen. ‘Het klinkt misschien gek, maar als je geld hebt verdiend, hoef je niet altijd per se meer te hebben. Ik vind het veel leuker om samen met vrienden te werken en te investeren. Kijk hier op kantoor, daar werken veel studievrienden. Ik heb gewoon geen zin in negativiteit. Richard Branson is een voorbeeld voor mij. Die is vooral bezig met wat hij leuk vindt, die zegt: “You can’t buy happiness, but you can buy a kite.” Dat slaat zó op hoe ik nu in het leven sta. Vroeger keek ik de hele dag naar de beurskoers, nu naar Windfinder. Weet je dat ik baalde dat je vandaag langskwam? Er is nu thermische wind, fantastisch voor een downwinder van IJmuiden naar Scheveningen.
Dat doe ik het liefste.’
WAT BEZITTEN KOOL EN VAN RIESEN?
Anno 2018 hebben Jeroen Kool en Ebe van Riesen 358 kadastrale noteringen op hun naam en die van hun bv’s staan. In hun portefeuille zitten de laatste jaren steeds meer winkels. Stonden in 2012 ‘slechts’ elf objecten op hun naam in het populaire winkelgebied De 9 Straatjes, inmiddels staat de teller op 28. En met de opkomst van het postcodegebied 1012, met daarin de Wallen, sloegen ze ook hier hun slag met winkelpanden in onder meer de Warmoesstraat, Lange Niezel, Geldersekade, Nes, Bloedstraat en Beursstraat (zie p.62 voor hun volledige portefeuille). Het overgrote deel van hun woningen verkochten ze in drie tranches (2014: € 59 miljoen, 2016: € 107 miljoen, 2017: € 59 miljoen) aan institutionele beleggers achter Orange Capital Partners. Volgens bronnen zouden bij de laatste deals ook Quote 500-leden Roger Hodenius en Jan van Kuijk hebben gecasht, als minderheidsaandeelhouders van de verkopende bv. De grootste klapper maakten de mannen in 2017, toen ze de twee jaar eerder voor een kleine € 12 miljoen gekochte 108 appartementen aan het August Allebéplein weer verkochten voor ruim € 31 miljoen. Uiteraard bezitten de mannen ieder een comfortabel onderkomen in Amsterdam. Van Riesen kocht in 2008 voor € 6,5 miljoen een stulpje in de Apollobuurt met een niet misselijke hypotheek van € 8.650.000. In maart 2007 tikte Kool de kapitale villa van Erik de Vlieger aan het Vondelpark op de kop voor € 4,5 miljoen. Met behulp van glamourdesigner Eric Kuster vertimmerde hij deze ook nog even voor € 1,1 miljoen. Zo liet hij niet alleen een zwembad en een hamam aanleggen, maar creëerde hij onder de garage ook een enorme ruimte met autolift om zijn snelle bolides te stallen. Ook op hun favoriete eiland Ibiza kochten de twee ieder een huis. Van Riesen op een afgelegen plek, het estate La Granja, voor € 7 miljoen. Kool houdt van wat meer reuring en schafte een fraaie villa aan bij Cala Jondal, op steenworp afstand van de Blue Marlin. Inmiddels geldt hij als de stille koning van de baai, want hij kocht ook het huis van de buurman en de lap grond richting zee. Wel zo makkelijk als hij een stukje wil varen met zijn laatste verovering, het 37 meter lange superjacht Hashtag van de Nederlandse werf Heesen.
.jpg)
.png)